W Babimoście urodził się w 1762 r. znany malarz, Jan Gładysz. Był synem Jana i Rozalii z Heppnerów, ewangelików. Podobno jako młody chłopiec był praktykantem u kowala i w wolnych chwilach przyozdabiał ściany kuźni rysunkami, które wzbudziły zainteresowanie jednego z hr. Mielżyńskich. Hrabia wziął młodzieńca pod swą opiekę i opłacił naukę sztuki malarskiej oraz wysłał go w wojaże do Niemiec i Francji, gdzie Gładysz kopiował w Luwrze dzieła wielkich mistrzów. Po powrocie do Polski artysta osiadł w Warszawie, gdzie zasłynął jako malarz portretowy i zdobył dużą klientelę w kołach zamożnego mieszczaństwa stołecznego i przedstawicieli świata kultury – wykonał m.in. portrety Józefa Elsnera, Stanisława Staszica i prezydenta Warszawy, Karola Fryderyka Woydy. Zajmował się także malarstwem religijnym i historycznym.
Gładysz był żonaty z Józefą z Andrzejowskich i miał z nią sześcioro dzieci. Najstarszy syn Apollodor Józef (ur. 1814) był wychowankiem Liceum Warszawskiego i wstąpił w wieku lat 16 po wybuchu Powstania Listopadowego do 1 p. strzelców pieszych. O jego dalszych losach nic nie wiadomo.
Wnuk Jana, Stanisław Gładysz, był jednym z głównych działaczy partii I Proletariat. Aresztowany przez policję carską w r. 1884 został skazany na 10 lat katorgi na wyspie Sachalin, gdzie zniknął bez wieści.
Jan Gładysz zmarł w 1830 r. i został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie.
Źródło: Wikipedia.
